در فیلم پارک ژوراسیک گروهی از محققان موفق می شوند DNA دایناسورها را از درون فسیل حشراتی که خون آنها را مکیده‌اند، استخراج نموده و دایناسورهای واقعی را به وجود بیاورند. ایده ای که هرچند در یک فیلم سینمایی بود اما آنقدرها هم دور از ذهن به نظر نمی رسید و افراد زیادی امیدوار بودند با پیشرفت علم در سال های آینده شاهد تبدیل این ایده به واقعیت باشیم و یک پارک ژوراسیک واقعی را با دایناسورهای زنده ببینیم.

اما نتیجه یک بررسی جدید سبب می شود از تحقق این آرزو ناامید شویم. چرا که دانشمندان کشف کرده اند دی ان ای دارای نیمه عمری حدود ۵۲۱ سال است.

آنها در این بررسی، استخوان های موجودات مختلفی را با قدمت های مختلف بین ۶۰۰ تا ۸۰۰۰ سال بررسی کرده اند و پس از بررسی به این نتیجه رسیده اند که نیمه عمر دی ان ای حدود ۵۲۱ سال است و بعد از آن تجزیه آغاز می شود. بررسی آنها نشان داده اگر دی ان ای در دمای پایین یعنی حدود ۵ درجه سانتیگراد نگهداری شود، می تواند تا یک و نیم میلیون سال هم دوام بیاورد. اما حتی این عدد هم سبب امیدواری ما نخواهد شد. چرا که دایناسورها و تی رکس دوست داشتنی! حدود ۶۵ میلیون سال پیش زندگی می کردند.

سرعت تجزیه دی ان ای به شرایط مختلفی مانند رطوبت، دما و دیگر مواد شیمیایی موجود در محیط بستگی دارد اما با این حساب احتمال کشف دی ان دی قابل استفاده از دوران دایناسورها بسیار کم است. هر چند آنها هنوز نمی دانند اگر دی ان ای در شرایط زیر صفر نگهداری شود چقدر دوام خواهد آورد.

البته شاید خیلی هم بد نباشد که تی رکس با آن آرواره هایش دوباره روی زمین نیاید.